وزارت کار چندی پیش از افزایش مبلغ کالابرگ برای سه دهک پایین جامعه از ۵۰۰ هزار تومان به ۶۲۰ هزار تومان خبر داد. همزمان، از ابتدای پاییز یارانه دهکهای بالای جامعه حذف شده و این روند ادامه دارد. طبق اعلام دولت، قرار است با حذف یارانه ۱۸ میلیون نفر، حمایت بیشتری از اقشار ضعیف صورت گیرد. افزایش ۱۲۰ هزار تومانی کالابرگ نیز در همین راستا عنوان شده است. با این حال، کارشناسان و اقشار کارگری معتقدند این رقم بسیار ناچیز است و سیاستهای تعدیلی دولت مانند حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت بنزین، عملاً فشار بیشتری بر دهکهای پایین وارد کرده است. علاوه بر این، سازوکار حذف یارانهها عادلانه نیست و بسیاری از کارگران و اقشار کمدرآمد به معیارهای وزارت کار معترضاند.
برای بررسی وضعیت واقعی، به سراغ یکی از کارگران پیمانکاری شهرداری در استان خوزستان رفتیم. او با درآمدی کمی بیش از حداقل حقوق و یارانه ۹۰۰ هزار تومانی برای خانواده سهنفرهاش، حتی توان خرید یک کیلو گوشت در ماه را ندارد. کالابرگ ۶۲۰ هزار تومانی نیز کمک چندانی به او نمیکند و تنها بخش ناچیزی از نیازهای خانواده را پوشش میدهد. این کارگر مجبور است علاوه بر کار شبانه، شغل دوم روزانه داشته باشد تا بتواند حداقل نیازهای خوراکی خانوادهاش را تأمین کند. او میگوید وضعیتش از برخی گروههای تحت حمایت کمیته امداد و بهزیستی بهتر است.
مادر همسرش که تحت پوشش کمیته امداد است، هر دو تا سه ماه تنها دو تا سه میلیون تومان دریافت میکند و مجموع حمایتها حتی به پنج میلیون تومان هم نمیرسد؛ رقمی که برای یک پیرزن بیمار به هیچوجه کافی نیست.
این کارگر شهرداری درباره کالابرگ میگوید: با ۶۲۰ هزار تومان حتی یک کیسه برنج نمیتوان خرید. قیمت یک کیلو برنج بیش از ۳۰۰ هزار تومان، روغن حدود ۱۰۰ هزار تومان و مرغ نزدیک به ۲۰۰ هزار تومان است؛ بنابراین این مبلغ حتی هزینه یک هفته خانواده را پوشش نمیدهد. او همچنین به وضعیت مادر همسرش اشاره میکند که تحت حمایت بیمه روستایی است، اما این بیمه نیز توان تأمین هزینههای درمانی او را ندارد.
مراجعه به پزشک خصوصی و خرید دارو برای او غیرممکن است. در نتیجه، بیمه روستایی عملاً کارکردی برای افراد کمدرآمد و بیمار ندارد. در مجموع، سیاستهای تعدیلی دولت از جمله حذف یارانه دهکهای بالا، حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت بنزین، شرایط اقشار ضعیف را بدتر کرده است. در حالیکه دولت بر حمایتهایی چون یارانه و کالابرگ تأکید دارد، این برنامههای جبرانی در برابر فشارهای تورمی و سیاستهای انقباضی بسیار ناچیز و ناکارآمد هستند.
